از آن زمان تا کنون «رشاد مرادی بالف» با علاقه شخصی خود به طبیعت و شناسایی محل های قابل کشت، شروع به کاشت حرا در خورهای قابل کشت کرده و تا به امروز بالغ بر صد و پنجاه هزار نهال کاشته شده است.
کاشت نهال در زمینهای گل که محل زیست ماهی گل خورک است کار سخت و دشواری است.
اما دشواری کار به لذت جان گرفتن نهالها سختی کار را شیرین می کند.
مناطق کشت شده شامل تالابهای «رودحله»، «جزیره شیف»، «بندرگاه»، «خور سلطانی» ، ورودی شهر بوشهر در طول اتوبان امام علی، تالاب «جائینک»، تالاب «چاه تلخ»، «خور خنجری»، ساحل دلوار و تالاب محمدعامری خور کودراز (گورستان لنج ها) است.
حَرّا (Avicennia marina) درختی از انواع گیاهی مانگرو و از تیره شاهپسند است. دانه حرا، روی درخت مادر میروید و باعث تولید نهال میشود، سپس از درخت جدا میشود و داخل مرداب میافتد.
جنگل دریایی حرا به روی دریا و آبشور قرار دارد و این سازش با آبشور و شرایط نامناسب، از حرا یک گیاه استثنایی در اندازههای سه تا شش متر با شاخ و برگ سبز روشن ساخته است.
حرا درختی است آبشور زی که هنگام مد آب دریا تا گلوگاه در آب فرو میرود.
با خاصیت تصفیهای که در پوست این درخت وجود دارد، بخش شیرین آب دریا را جذب و نمک آن را دفع میکند.
درخت حرا در حقیقت یک تصفیه خانه آب شیرین کن طبیعی است.این پوشش گیاهی تنها رویشهای چوبیِ ناحیه جزر و مدی سواحل گرمسیری و نیمه گرمسیری هستند که توانایی همزیستی با شوریِ آبهای دریایی، به واسطه مکانیسمهای مختلف، از ویژگیهای انحصاری این گیاهان به شمار میرود.
این مانگروها از شرایط زیستگاهی مطلوب برای شمار بسیاری از آبزیان دریایی و پرندگان آبزی برخوردار هستند.
آبراهههای اجتماعات مانگرو به واسطه غنی بودن از پودههای گیاهی آلی و دریافت مواد مغذی، ارزش پرورشگاهی بالایی برای گونههای آبزی دارا هستند و از این جهت نقش غیر قابل جانشینی در زنجیره غذایی دریا بر عهده دارند.